Ta frå fastlegane basistilskotet

Det kjem med jamne mellomrom innlegg om at basistilskotet legane får per listepasient, er pengar ein får utan å gjere noke. Særleg er det fastlegetilskotet for pasientar som ligg på sjukeheim som får gjennomgå. Eg foreslår: Ta bort heile basistilskotet og overfør midlane til trygderefusjonen.

Allmennlegeverksemd har alltid hatt sjølvstendig næring som hoveddriftsform i Norge. I riktig gamle dagar betalte pasientane legehonoraret sjølve, og gjekk så på lokale sjukekasser og fekk tilbake meir eller mindre. Så kom folketrygda og etter kvar avtalar der pasientane betalte ein egenandel og legane fekk resten av honoraret direkte frå folketrygda.

I 1984 fekk vi kommunehelsetenesta. Da inndro staten ein svært stor del av trygderefusjonen og overførte pengane til kommunene. Kommunene skulle så betale legane eit driftstilskot. Det vart fortsatt lov for legar å drive privat praksis uten driftstilskot, men med trygderefusjon. Hensikta med dette grepet var å kunne stille krav til legar som fekk driftstilskot, krav til korleis dei organiserte verksemda slik kommunen (og pasientane) var tent med. Samtidig skulle det vere mindre lønnsomt å drive uten slike avtalar.

På 90-talet vart retten til å få trygderefusjon uten avtalar med kommunen borte. I 2001 kom fastlegeordninga. Då vart driftstilskotet erstatta av eit basistilskot for kvar pasient som står på fastlegelista til ein lege.

No er det egentleg ikkje lenger nødvendig å ha basistilskot. Når det er nødvendig med avtale med kommunen for å få trygderefusjon for arbeidet ditt, så er det i seg sjølv nok stimulans til å få legar til å inngå slike avtalar. Dersom pengane i basistilskota i staden vert tilbakeført til staten som kan auke trygderefusjonane vesentleg, så vil det ha mange positive effekter. Ein kan auke betalinga for tidkrevjande eller utstyrskrevjande arbeid som ein ønsker at fastlegane skal gjere sjølve (i staden for å henvise til sjukehus). Legar med mange friske pasientar på listene sine, vil ikkje lenger tene mykje bedre enn legar som har mange kronikarar og alvorleg sjuke.

Sjå elles ein tidlegare blogg eg har skreve om samanhengen mellom storleiken på basistilskotet og helsepolitiske målsettingar.

La fastlegane få betalt for det arbeidet dei gjer, uten slike byråkratiske og fordyrande mellomledd som basistilskotet. Som ein bonus kunne ein då også sleppe denne stadige mistenkeleggjeringa; at ein får betalt for arbeid ein ikkje utfører.