Bedragerske pasientar og slappe allmennlegar

Høgre med støtte frå Fremskrittsparttiet vil redusere sjukefråveret ved å redusere fastlegane sin sjukmeldingsrett.

Dette må vere grunngitt i ei tru på at svært mange langtidssjukmelde egentleg er arbeidsføre men arbeidssky, og at dei vert beskytta av slappe eller inkompetente allmennlegar. Ein må tru at ein kan spare mykje pengar ved å bruke spesialisthelsetenesta til å kontrollere sjukmeldingar, i staden for å korte ned ventetidene for dei som er søkt til utgreiing og behandling. Eller ved å bygge opp eit stort system av trygdelegar som skal overprøve allmennlegane.

Eg veit om allmennlegar som vil vere glad for dette, som er lei av å bli gjort til syndebukkar for ei sjukmeldingsutvikling som har heilt andre samfunnsmessige årsaker. Men det vil ikkje tene pasientane, og eg tillet meg å tvile svært sterkt på at det vil vere ei samfunnsøkonomisk rett investering.

Eg misunner ikkje kolleger som på ein enkelt konsultasjon skal overprøve vurderingane til ein fastlege som kjenner pasienten godt og har fulgt vedkomande gjennom lenger tid. Eg misunner heller ikkje pasientar som skal møte ein spesialist ikkje for å få hjelp til sin sjukdom, men for å rettferdiggjere seg overfor ein domsmann. Kva gjer dette for ein pasient med angst eller sjukdommar med beskjedne objektive funn som t.d. ME?

No er det faktisk slik at det er NAV som innvilger sjukepengar, ikkje legen. NAV skal ha ein kortfatta rapport frå legen etter 8 veker. NAV kan når som helst be om ei meir utfyllande erklæring frå fastlegen. Dersom ein har inntrykk av at ein langtidssjukmelding pasient ikkje har fått god nok vurdering og oppfølging, kan NAV også med dagens regelverk ta initiativ til å sikre dette.

Eit samfunn med forventningar om full sysselsetting kombinert med høg produktivitet har sin pris. Noke av den prisen ser vi i sjukefråveret. For dei fleste er tap av arbeidsevne og muligheit for deltaking i arbeidslivet ei sorg og eit nederlag. Dei strever hardt og tåler mykje smerte og ubehag for å bli verande i arbeid. Når det så ikkje går, bør ein forskånast for å bli møtt med mistenkeleggjering og stigmatisering i tillegg.